Memorabele anekdotes Daniël & Tom

Vijftig jaar SKP is meer dan cijfers en prestaties het gaat om verhalen die bijblijven. Zoals de reis van projectleider Tom naar Gunnebo in Zweden en Denemarken. Of de eerste werkdag van collega Daniel op de SKP vloer.

Van “bleuke” tot gerespecteerde ancien 

Net zoals zaakvoerder Tom Put zijn bedrijf van binnenuit leerde kennen (zie dubbelinterview), proefde ook verkoper binnendienst Daniel van verschillende afdelingen doorheen de jaren. Heel binnenkort staat zijn pensioen voor de deur. Afzwaaien zal hij straks doen met een vat vol herinneringen.

“Oorspronkelijk werd ik bij SKP aangekomen als magazijnier. Ik moest vooral materialen samenstellen. Ik weet nog dat ik enorm nerveus was tijdens mijn eerste weken. Ik kwam uit de mijnen, waar ik zwarte steenkool moest schuppen.”

“Plots moest ik met zware hijsmaterialen en lange staalkabels overweg kunnen. Ik zal het nooit vergeten: een van de eerste klanten die over de vloer kwam, had zo’n kabel met zich bij. Ik moest de kabel oprollen, maar het lukte me totaal niet. ‘Ga aan de kant staan,’ foeterde hij, ‘want ik zie dat ge onhandig zijt’. Ik stond erbij als een ‘bleuke’ (lacht).”

Na de nervositeit van de eerste weken vond ik natuurlijk meer en meer mijn draai. Ik groeide nadien door tot magazijnmeester. Het werd mijn taak om het binnenkomend en uitgaande materiaalverkeer in goede banen te leiden. Het was in die functie dat ik ongelofelijk veel materiaalkennis opdeed.”

“Tot ze op een dag iemand zochten om de binnendienst te vervoegen, iemand die voeling had met beide werelden. Want de namen die ze op kantoor gaven aan bepaalde materialen, daar gebruikten magazijniers en werfpersoneel een heel ander woord voor. In die rol voelde ik me meteen op mijn gemak. Als er een klant binnenkwam met een ketting, had ik vaak zelfs nog de neiging om die zelf te herstellen (lacht).”

“Al die geweldige ervaringen neem ik straks mee in mijn leven na SKP. Net als de familiale sfeer die zo typisch is aan dit bedrijf. Als rasechte familieman zal ik die – net als alle fantastische mensen hier – nooit vergeten.”

"het bleek al snel een plek waar ik me echt op mijn plaats voelde"

Jong, gedreven en onbevreesd. Drie eigenschappen die projectleider Tom helemaal typeren. Het consultancywereldje ruilde hij na een Australisch avontuur in voor een leven op de werf. Een leven dat naar zoveel meer smaakte, dat hij nu al zeven jaar deel uitmaakt van ons team. 

“Van oorsprong ben ik graduaat mechanisch ontwerper. Ik heb al vanalles gedaan, van het vormgeven van stalen trappen tot het uittekenen van nucleaire experimenten. Dat klinkt misschien heel uitdagend, maar toch voelde het aan alsof ik richting een bore-out aan het drijven was.”

“Dus besloot ik om een jaar te gaan bezinnen in Australië. Bij mijn terugkomst had ik voor mezelf uitgemaakt dat ik iets met mijn handen wilde doen. Via een selectiekantoor kwam ik bij SKP terecht. Initieel voor een half jaartje, maar de tijd vloog om. Ik amuseerde me zo hard hier dat ze besloten om me een vast contract voor te schotelen.”

“De rest is geschiedenis en na bijna zeven jaar amuseer ik me nog altijd enorm. De gunfactor is groot: wil je veel doen, dan krijg je ook veel kansen hier. Zo groeide ik door van technieker tot projectleider. Ik kom op geweldige plaatsen, mag me op enorme hoogtes bewijzen, wie kan dat zeggen? Levenslijnen monteren aan een nieuwe hal vanop een hoogwerker, vijftig meter boven de grond. Of een zwenkarm monteren bovenop een torenhoge silo. Geweldig toch?”

“En dan zijn er nog de collega’s. We zijn geen groot, maar wel een heel hecht team. Dat merk je elke dag op de werkvloer, maar zeker ook tijdens de jaarlijkse uitstapjes, waar altijd heel veel energie in wordt gestoken. De tofste herinnering? Voor ons 45-jarig bestaan zijn we met z’n allen naar Zweden en Denemarken getrokken - partners inclusief – om Gunnnebo, een fabrikant van hijshaken te bezoeken. Dat blijft een onvergetelijke ervaring. Maar ik kijk met evenveel plezier terug op een rallyrace in de modder met een paar aftandse Volvo’s. Alles kan hier gebeuren (lacht).”