“Paul, de eerste tien jaar zijn de kwaaiste”
“Onder nul beginnen”, zo herinnert oprichter Paul Put zich de opstart van SKP in 1975. Zoon en huidig zaakvoerder Tom heeft het dan weer over “all-in gaan”. Om maar te zeggen: de beslissing om een handel in hijsmaterialen op basis van staalkabels in Limburg op te starten – ver weg van de booming business in de Antwerpse haven - was verre van een risicoloze gok.
Paul Put: “Ik wilde investeren in een persmachine om onder meer haken aan staalkabels te persen, een enorme investering. Een goede vriend van mij, een van de allereerste keurslagers in ons land, waarschuwde me toen ik mijn plannen met hem deelde. ‘Paul,’ zei hij, ‘de eerste tien jaar zijn altijd de kwaaiste. Van zodra die gepasseerd zijn, dan zijt ge vertrokken.’ Hij had zeker geen ongelijk, want we begonnen ook nog eens pal tijdens de wereldwijde oliecrisis. In 1984 misten we bovendien een jaarcontract bij de Kempische Steenkoolmijnen, toen goed voor een dikke 15% van de jaaromzet.”
“Maar we zijn er helemaal doorgekomen en eerlijk gezegd, ik heb er altijd in geloofd. Omdat ik voordien al in het staalwereldje had gewerkt en ik met mijn eigen ogen zag hoe pover het aanbod van staalkabels in Limburg was. Dus besloot ik om de stap te wagen, vanuit een loods van amper 150 m2 op de Kempische Steenweg in Hasselt.”
“Vaders zaak was letterlijk mijn speeltuin”

Een periode die Tom zich nog heel goed herinnert. Al was het maar vanwege de avontuurlijke opstellingen in de allereerste SKP-werkplaats.
Tom Put: “Ik ben als kind opgegroeid met een magazijn in de achtertuin en mocht af en toe zelfs meehelpen met het in- en uitladen van leveringen. Die hal was letterlijk mijn speeltuin, met al die rollen vol staalkabels. Toen ik wat ouder werd, mocht ik de bestelwagens af en toe binnenrijden en zodra ik mijn rijbewijs in handen kreeg, ging ik voor mijn vader de baan op.”
“Jarenlang deed ik dat in het gezelschap van mijn opa. Hij was mijn vaders allereerste werknemer. Natuurlijk hou ik heel mooie herinneringen over uit die tijd. We hadden het grootste plezier samen en kenden op de duur alle wegen in heel Limburg en de Antwerpse Kempen uit het hoofd. Ook van mijn vader heb ik enorm veel geleerd op de baan. Hoe zit de wereld van staalkabels en hijsmaterialen precies in elkaar? Waarom werken we samen met fabrikant A en niet fabrikant B? Welke producten laten we links liggen en welke vertrouwen we 100%? Ik leerde het allemaal in de wagen.”
“5 jaar nodig gehad om de overname voor te bereiden”
Toch was Tom oorspronkelijk niet van plan om de zaak van zijn vader over te nemen.
Paul Put: “Tom besliste om Financiën te gaan studeren, iets helemaal anders. Ondanks dat de banken hem probeerden binnen te rijven, leek hij toch te twijfelen.”
Tom Put: “Ik bleek een laatbloeier te zijn (lacht). Op een bepaald moment stelde mijn vader de vraag of ik toch niet voor hem wilde komen werken. Ik besliste om de stap te wagen en heb het bedrijf nooit meer verlaten.”
Paul Put: “Ik ben fier op de weg die Tom hier bij SKP heeft afgelegd, want ik was toch verrast toen hij zei dat hij bij ons wilde komen werken. Maar kijk, hij smeet zich meteen en heeft bijna alle jobs hier ingevuld: magazijnier, hoofdmagazijnier, verkoper op de binnendienst, aankoper, vertegenwoordiger, noem maar op. Tot en met de zaakvoerder die hij vandaag is.”
Tom Put: “Ik ben nog altijd blij dat ikzelf, maar ook mijn zussen, de kans hebben gekregen om vrijuit te ontdekken waar onze interesses lagen en waar we professioneel in wilden groeien. Chapeau ook dat mijn vader zelf aangaf dat het tijd was om de fakkel aan iemand anders over te dragen. Dat het vijf jaar duurde voordat alles rond was, was net omdat iedereen de tijd kreeg om de juiste beslissingen te maken. En die tijd hebben we ook écht nodig gehad.”

Ontdek 50 jaar SKP